ประสบการณ์วัยเด็ก ตอนที่ 2 ✓✓

ผมหิ้วปลาไปกัด บ้านเพื่อนวันนั้นปลาผมแพ้ยับเยินสู้เขาไม่ได้เลย ผมหอบปลากลับบ้านเอามาใส่โหลไว้ ตื่นเช้ามาปลาลอยตายคาโหลเลย ผมสงสารมันมากเที่ยวถามเพื่อนๆไปทั่วว่าจะรักษาปลายังไงถึงจะไม่ตาย เจ้าต่อ(เพื่อนผม) จึงพาไปหาลุงๆแกชอบเลี้ยงปลาตั้งแต่หนุ่มจนแก่ แกมีอาชีพขายปลาพอผมไปหาแก ลุงก็สอนว่าปลาถ้ามีแผลตามตัวก็เอายาเหลืองใส่ลงไปในน้ำแล้ว อย่าใส่น้ำสูงใส่น้ำพอท่วมหลังนิดหน่อย แล้วให้นอนดินไว้เป็นดีที่สุด 2-3วันก็ดีขึ้นสำคัญวันแรกอย่าให้อาหาร ที่ สำคัญให้ใส่ยาฆ่าเชื้อพวกเต๊ดตร้าไซคลินที่เป็นเม็ดแค๊ปซูนลงไปเล็กน้อยพอ ให้น้ำสีแดงอ่อนๆ วันที่ 2 เริ่มมให้อาหารเล็กน้อยไม่ต้องมากห้ามเปลี่ยนน้ำช่วงนี้ ปลาจะปรับตัวมากสัก 3-4 วันแผลก็จะดีขึ้น ห้ามใส่น้ำหมักต่างๆ ประมาณ 1อาทิตย์จึงค่อยๆเปลี่ยนน้ำโดยเปลี่ยน 1/2 ของโหลแล้วค่อยๆปรับน้ำโดยปรับด้วย น้ำแช่ใบหูกวางอ่อนๆไม่ต้องแก่มากปลาก็จะหายดีเป็นปกติ

จากเหตุนี้เองผมกลับพบเคล็ดลับนี้โดยบังเอิญเนื่องจากปลาที่ผมฝึกเพื่อเตรียมออกกัดพอใกล้จะพร้อมแล้วทำไมมันถึงซึมแปลกๆ ถามใครๆเขาก็พูดเหมือนๆกันว่าปลามันมีขึ้นมีลงเป็นธรรมดา ให้เลือกฝึกไว้เผื่อหน่อยเอาตัวที่พร้อมที่สุดไปกัดนั้นแหละ แต่ผมก็ทำตามโดยที่ในใจยังคงสงสัยมาโดยตลอด จนนึกถึงตอนเอายาใส่ให้เวลาปลาป่วย ผมจึงนึกถึงน้ำหมักสูตรต่างๆ แล้วก็โหลที่นำมาไล่ จึง ลองเปรียบเทียบปลา2ชุด ที่นำมาฝึก ชุดแรกซ้อมแบบปกติที่เคยทำ ชุดสองแยกโหลนอนและโหลเลี้ยง (ไว้อธิบายเรื่องนี้ในตอนหลังนะครับ) ผลออกมาดีขึ้นเล็กน้อยกับเรื่องนี้ ผมเลยมีความคิดแปลกๆ เอายาแก้อักเสบเต็ดตร้าไซด์คลินไส่ลงไปเล็กน้อย แต่ผลกลับดีเกินคาดปลาที่ใส่ยานับวันยิ่งมีอาการดุขึ้นคึกขึ้นจนเห็นความแตกต่าง ถึงจะเป็นเช่นนั้น แต่ผมก็สงสัยอยู่ดีว่าเป็นเพราะอะไร ไว้ต่อตอนสามนะครับดึกแล้ว By Bettakill